روزنامک

به انگیزه‌ی ۲۰ مهرماه روز جهانی حافظ
حافظ از دیدگاه فردیش نیچه
هوشنگ طالع
فردریش نیچه، فاخرترین فیلسوف غرب، مردی که در پی «دگرگون‌سازی همه ارزش‌ها» است ؛ کسی که با یاری فلسفه‌ی چکش در پی « بت‌شکنی » است و مهم‌ترین گفتار فلسفی خود را از زبان زرتشت و با عنوان «چنین گفت زرتشت» بیان کرده و شاه‌کاری چونان «اراده معطوف به قدرت » آفریده است، با ستایش ویژه و بی‌مانند از «حافظ» سخن می‌گوید .
فردریش نیچه ، تنها کسی را که مورد ستایش قرار می‌دهد و تا پایان عمر او را نفی نمی‌کند ، حافظ است .
نیچه در شعری سرشار از سرمستی « عشق » به حافظ ، او را چنین می‌ستاید .

به حافظ

می‌خانه‌ای که پی افکنده‌ای
رفیع‌تر است از هر خانه‌ای
و شرابی که در آن انداخته‌ای
نتواند نوشیدن، جهانی
مرغی که ققنوس بود، روزی و روزگاری
اکنون، مهمان خانه‌ی تست
و آن «موشی» که «کوهی» زاد ، روزی ،
گمان و گوییا، آن هم خود تست
همه‌ی آن‌ها که گفتم هستی و هیچ
تو، هم می‌خانه‌ای
و هم، جام شراب
تو ققنوسی
تو کوهی و تو موش
تو در خود می‌شوی ، چو جاودانه
ز خود سر می‌زنی ، هر دم ، هماره
« بلندا »ها ز تو در فکرت آیند
که «ژرفا» را همه ، تو روشنایی
تو هستی، مایه‌ی مستی مستان
چرا و بهر چیست
ترا ، جام و شرابی